ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ

· Η προσευχή κατευθύνει την ιστορία.

ΗΣΥΧΙΑ «Η Ασκητική του Προσώπου»

  · Η προσευχή είναι η ατμόσφαιρα της ψυχής. Ότι είναι η αναπνοή για το σώμα είναι η προσευχή για την ψυχή.

  · «Μνημονευτέον μάλλον του Θεού ή αναπνευστέον»

Γρηγόριος ο Θεολόγος

  

· …Η ησυχία του ησυχαστή δεν είναι βουδιστική νιρβάνα ή μηδενισμός της ύπαρξης. Δεν ζει το μηδέν αλλά ζει το παν, αφού ζει τον Θεό. «Η Αγωνία είναι η βίωση του μηδενός» 
ΗΣΥΧΙΑ «Η Ασκητική του Προσώπου»

·       · «Η σπουδή τίκτει την προσευχή, η προσευχή την ησυχία, η ησυχία τίκτει την θεωρία, η θεωρία την γνώση, η γνώση τη των μυστηρίων κατάληψη. Τέλος δε των μυστηρίων η θεολογία»

Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης

· Το Άγχος είναι φυσικό παιδί της αντιπνευματικής ζωής. Το τρέφουν και το μεγαλώνουν οι διάφοροι παράγοντες, όπως πρακτικός υλισμός, τα ένοχα αισθήματα, οι τύψεις, η απολυτοποίηση σχετικών αξιών και γενικά η αποξένωση απ’ τη χριστιανική ζωή. 

ΗΣΥΧΙΑ «Η Ασκητική του Προσώπου»

  · Η εκκλησία δεν εκσυγχρονίζεται αλλά εκσυγχρονίζει τον κόσμο δημιουργώντας πολιτισμό με τη μεταμόρφωση της φθαρτής και κτιστής πραγματικότητας. 
   ΣΥΝΑΞΗ Τευχ. 70

  · Η Ακηδία (αφροντισιά) ξεκινάει από την ανυπομονησία και η ανυπομονησία από τη φιληδονία.

 

  · Η άσκηση είναι για να συντρίβεται το Εγώ όχι για να φουσκώνει.

Στ. Ραμφ. Πελ. Ερημ.

· Η οργή είναι ο αμείλικτος πόλεμος που Κηρύσσει το Εγώ σε ότι το εμποδίζει. Ενδιαφέρει μόνο να νικηθεί το εμπόδιο, να βεβαιωθεί το Εγώ, όχι να σταματήσει το κακό. 

Στ. Ραμφ. Πελ. Ερημ.

  · Η Φλυαρία δεν δείχνει μόνο αδιαφορία για τον λόγο και τον δέκτη του, δείχνει κυρίως την αγωνία ενός δικού μας κενού. 
   Στ. Ραμφ. Πελ. Ερημ.

  · Ο άνθρωπος επιβεβαιώνεται κατηγορώντας τους άλλους , βουλιάζοντας δηλαδή στην αυταρέσκεια , οπότε φορτώνει την ύπαρξή του με ένα ακανθωτό Εγώ. 
   Στ. Ραμφ. Πελ. Ερημ.

· Αμαρτία δεν είναι ότι πράττουμε το απαγορευμένο, είναι ότι δεν ζούμε στο φως της αλήθειας. Η πτώση αποτελεί υποδούλωση στην υλική μας πυκνότητα, το ψεύδος αποτελεί πτώση πνευματική, συνειδητή απόκρουση της γυμνότητητος και της διαφάνειας, ως πεμπτουσίας μας κατ’εικόνα και ομοίωση του Θεού. 

Στ. Ραμφ. Πελ. Ερημ.

· Η ουσία της πτώσεως εις την αμαρτίαν είναι πάντοτε η ίδια: το να θέλει κανείς να γίνει Kαλός δια του εαυτού του, το να θέλει κανείς να γίνει τέλειος δια του εαυτού του, το να θέλει κανείς να γίνει Θεός δια του εαυτού του. Αλλά τοιουτοτρόπως ο άνθρωπος ασυναισθήτως εξισούται με τον διάβολον. 

 π. Ιουστίνος Πόποβιτς