Ὅταν κάποιος ξεκινάει γιὰ ἕνα ταξίδι θὰ πρέπει νὰ ξέρει ποῦ πηγαίνει. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὴ Μεγάλη Σαρακοστή. Πάνω ἀπ᾿ ὅλα ἡ Μεγάλη Σαρακοστὴ εἶναι ἕνα πνευματικὸ ταξίδι ποὺ προορισμός του εἶναι τὸ Πάσχα, ἡ Ἑορτὴ Ἑορτῶν». Εἶναι ἡ προετοιμασία γιὰ τὴν «πλήρωση τοῦ Πάσχα, ποὺ εἶναι ἡ πραγματικὴ Ἀποκάλυψη». Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ἀρχίσουμε μὲ τὴν προσπάθεια νὰ καταλάβουμε αὐτὴ τὴ σχέση ποὺ ὑπάρχει ἀνάμεσα στὴ Σαρακοστὴ καὶ τὸ Πάσχα, γιατὶ αὐτὴ ἀποκαλύπτει κάτι πολὺ οὐσιαστικὸ καὶ πολὺ σημαντικὸ γιὰ τὴ Χριστιανικὴ πίστη καὶ ζωή μας.
Ἄραγε
εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ἐξηγήσουμε ὅτι
τὸ Πάσχα εἶναι κάτι πολὺ περισσότερο
ἀπὸ μία γιορτή, πολὺ πέρα ἀπὸ μία
ἐτήσια ἀνάμνηση ἑνὸς γεγονότος ποὺ
πέρασε; Ὁ καθένας πού, ἔστω καὶ μία
μόνο φορά, ἔζησε αὐτὴ τὴ νύχτα «τὴ
σωτήριο, τὴ φωταυγὴ καὶ λαμπροφόρο»,
ποὺ γεύτηκε ἐκείνη τὴ μοναδικὴ χαρά,
τὸ ξέρει αὐτό.
Ὁλόκληρη
ἡ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὀργανωμένη
γύρω ἀπὸ τὸ Πάσχα, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ
λειτουργικὸς χρόνος, δηλαδὴ ἡ διαδοχὴ
τῶν ἐποχῶν καὶ τῶν ἑορτῶν, γίνεται
ἕνα ταξίδι, ἕνα προσκύνημα στὸ Πάσχα,
ποὺ εἶναι τὸ Τέλος καὶ ποὺ ταυτόχρονα
εἶναι ἡ Ἀρχή. Εἶναι τὸ τέλος ὅλων
αὐτῶν ποὺ ἀποτελοῦν τὰ παλαιὰ» καὶ
ἡ ἀρχὴ τῆς «νέας ζωῆς», μιὰ συνεχὴς
«διάβαση ἀπὸ τὸν «κόσμο τοῦτο» στὴν
Βασιλεία ποὺ ἔχει ἀποκαλυφτεῖ ἐν
Χριστῷ.
Ἕνα
ταξίδι, ἕνα προσκύνημα! Καθὼς τὸ
ἀρχίζουμε, καθὼς κάνουμε τὸ πρῶτο
βῆμα στὴ χαρμολύπη» τῆς Μεγάλης
Σαρακοστῆς βλέπουμε - μακριά, πολὺ
μακριὰ - τὸν προορισμό. Εἶναι ἡ χαρὰ
τῆς Λαμπρῆς, εἶναι ἡ εἴσοδος στὴ δόξα
τῆς Βασιλείας. Εἶναι αὐτὸ τὸ ὅραμα,
ἡ πρόγευση τοῦ Πάσχα, ποὺ κάνει τὴ
λύπη τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς χαρά, φῶς,
καὶ τὴ δική μας προσπάθεια μιὰ πνευματικὴ
ἄνοιξη». Ἡ νύχτα μπορεῖ νὰ εἶναι
σκοτεινὴ καὶ μεγάλη, ἀλλὰ σὲ ὅλο τὸ
μῆκος τοῦ δρόμου μιὰ μυστικὴ καὶ
ἀκτινοβόλα αὐγὴ φαίνεται νὰ λάμπει
στὸν ὁρίζοντα. Μὴ καταισχύνῃς ἡμᾶς
ἀπὸ τῆς προσδοκίας ἡμῶν, Φιλάνθρωπε!»
ἀπὸ
τὸ βιβλίο «Μεγάλη Σαρακοστή», ἐκδόσεις
Ἀκρίτας, Ἀθήνα 1999
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου