Χριστός ἀνέστη!

Νικολόπουλου Ἱερωνύμου (Ἀρχιμανδρίτου)

«Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός καί δοξάσατε Χριστόν τόν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν», ἀκοῦμε σήμερα ὡς πρόσκληση ἀπό τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία, λίγο πρίν διασαλπίσει τόν ἀναστάσιμο παιάνα «Χριστός Ἀνέστη…». 

Καί καθώς πολλοί διαγκωνιζόμαστε μπροστά στήν Ὡραία Πύλη τοῦ Ναοῦ γιά ν΄ ἀνάψουμε τή λαμπάδα μας ἀπό τή λαμπάδα τοῦ ἱερέα, μοιάζουμε νά ἐξαντλοῦμε ἐκεῖ, στήν τήρηση τοῦ λειτουργικοῦ ἐθίμου, ὅλη τή συμμετοχή μας στό γεγονός τῆς Ἀνάστασης. Κι ὅμως, ἡ πρόσκληση δέν εἶναι γιά νά λάβουμε ἁπλῶς φῶς, φῶς αἰσθητό πού μιά πνοή, ἕνα φύσημα ἀρκεῖ γιά νά τό ἐξαφανίσει καί νά τό σβήσει. Ἡ πρόσκληση μιλᾶ ξεκάθαρα γιά ἀνέσπερο φῶς, φῶς πού δέν κατανικιέται ὄχι μόνο ἀπό πνοές, ἀλλά κι ἀπό λυσσομανήματα ἀκόμη ἀνέμων, πού δέν ἐξαφανίζεται, δέν δύει πότε!

Ψιλά γράμματα ἴσως θεωρηθοῦν ἀπό τούς πολλούς αὐτά. Ἰδίως ὅσους σπεύδουν ...
παράλογα κι ἐπιπόλαια νά ἐγκαταλείψουν τόν Ναό μετά τό πρῶτο «Χριστός Ἀνέστη», ὑπογραμμίζοντας ἔτσι τήν τυπικότητα καί τήν ἐξωτερικότητα μιᾶς κοσμικῆς θρησκευτικότητας, ἀνίκανης νά κατανοήσει τό μέγα μήνυμα τῆς μεγαλύτερης ἑορτῆς τῆς Χριστιανοσύνης. Κι ὅμως, γιά τή σπουδαιότητα αὐτῆς τῆς βραδιᾶς, γιά τό βίωμα αὐτῆς τῆς ἑορτῆς, γιά τό μεγαλειῶδες της δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, προηγήθηκε νηστεία σχεδόν πενήντα ἡμερῶν, δέκα ἑβδομάδων προετοιμασία μέ συστηματική καλλιέργεια τῆς μετάνοιας καί τῆς προσευχητικῆς ἄσκησης, ἐνῶ καί ἀκολουθεῖ γιά τόν πανηγυρισμό τοῦ γεγονότος χαρμόσυνη περίοδος σαράντα ἡμερῶν! Καί κάποιοι τό μόνο πού βρίσκουν νά κάνουν εἶναι να στρεψουν τά νῶτα καί να φυγουν, ἀδικώντας πρῶτα τους ἑαυτούς τους…

Τέκνα Θεοῦ ἔγιναν καί γίνονται διαχρονικά, καθώς ἡ Ἐκκλησία συνεχίζει τήν ἱστορική της πορεία, ὅσοι «ἐλαβον αὐτόν», δηλαδή ὅσοι τόν ἐγκολπώθηκαν καί τόν ἀποδέχθηκαν ὡς Σωτήρα τους καί Λυτρωτή τους! Πολλοί, σέ ὅλες τίς περιόδους τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, εἶχαν καλή γνώμη γιά τόν Χριστό κι ἔσπευσαν νά τόν προσδιορίσουν ὡς «μεγάλο μύστη», «κοινωνικό ἐπαναστάτη», «κοινωνικό ἀναμορφωτή», «θεωρητικό της ἀγάπης», καθώς καί μέ ἄλλες καλολογίες πού κατ’ ἄνθρωπο φαινομενικά τόν τιμοῦν, οὐσιαστικά δέ τόν μειώνουν καί τόν προσβάλλουν. Καί τοῦτο διότι τόν ἀποψιλώνουν καί τοῦ ἀποστεροῦν τή μοναδική ἰδιότητα πού ἦλθε νά προβάλει στόν κόσμο καί μέ τήν ὁποία κήρυξε αὐθεντικά. Αὐτή τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ!

Ἡ Ἐκκλησία ἀπόψε μᾶς καλεῖ νά ξεκαθαρίσουμε τήν πίστη μας πρός τόν Χριστό ὡς τόν Μονογενῆ Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, τέλειο Θεό καί τέλειο ἄνθρωπο, ὡς τέτοιον νά τόν δεχθοῦμε καί νά τόν ὁμολογήσουμε. Δέν ἀκολουθοῦμε ἕναν ὁποιοδήποτε ἄνθρωπο, ἔστω καί σπουδαῖο ἡγέτη. Ἀκολουθοῦμε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ πού γιά χάρη μας ἔγινε καί Υἱός τοῦ ἀνθρώπου. Κι αὐτό καλούμαστε νά τό συνειδητοποιήσουμε τή βραδιά της Ἀναστάσεώς του! Γιατί αὐτή ἡ βραδιά εἶναι ἡ ἐγγύηση καί τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως. Ὅσοι εἴμαστε τέκνα Θεοῦ, ἡ τουλάχιστον ἀγωνιζόμαστε νά γίνουμε, κατανοοῦμε ἀπόψε ὅτι ἐφόσον ὁ μεγαλύτερος ἀδελφός μας ἀνέστη, μᾶς προετοίμασε τήν ἴδια ὁδό, τῆς ἀνάστασης ψυχῆς καί σώματος, τῆς κατάλυσης τῆς ὅποιας ἐξουσίας τοῦ θανάτου, τῆς φθορᾶς, τῆς λύπης ἐπί τοῦ ἀνθρώπινου γένους, τῆς κυριαρχίας τῆς ὄντως ζωῆς μέσα στό ἀνέσπερο φῶς τῆς Βασιλείας του. 

Χριστός ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!