Ο δρόμος της ευτυχίας

Τίποτα δν εναι μεγαλύτερο π τν καθαρ καρδιά, γιατί μία τέτοια καρδι γίνεται θρόνος το Θεο. Κα τί εναι νδοξότερο π τ θρόνο το Θεο; σφαλς τίποτα. Λέει Θες γι’ ατος πο χουν καθαρ καρδιά: «Θ κατοικήσω νάμεσά τους κα θ πορεύομαι μαζί τους. Θ εμαι Θεός τους, κι ατο θ εναι λαός μου». (Β’ Κόρ. 6, 16).
Ποιο λοιπν εναι ετυχέστεροι π’ ατος τος νθρώπους; Κα π ποι γαθ μπορε ν μείνουν στερημένοι; Δν βρίσκονται λα τ’ γαθ κα τ χαρίσματα το γίου Πνεύματος στς μακάριες ψυχές τους; Τί περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ λήθεια, τίποτα! Γιατί χουν στν καρδιά τους τ μεγαλύτερο γαθό: τν διο τ Θεό!
Πόσο πλανιονται ο νθρωποι πο ναζητον τν ετυχία μακρι π τν αυτό τους, στς ξένες χρες κα στ ταξίδια, στν πλοτο κα στ δόξα, στς μεγάλες περιουσίες κα στς πολαύσεις, στς δονς κα σ’ λες τς χλιδς κα ματαιότητες, πο κατάληξή τους χουν τν πίκρα! νέγερση το πύργου τς ετυχίας ξω π τν καρδιά μας, μοιάζει μ οκοδόμηση κτιρίου σ δαφος πο σαλεύεται π συνεχες σεισμούς. Σύντομα να τέτοιο οκοδόμημα θ σωριαστε στ γ...
δελφοί μου! ετυχία βρίσκεται μέσα στν διο σας τν αυτό, κα μακάριος εναι νθρωπος πο τ κατάλαβε ατό. ξετστε τν καρδιά σας κα δετε τν πνευματική της κατάσταση. Μήπως χασε τν παρρησία της πρς τ Θεό; Μήπως συνείδηση διαμαρτύρεται γι παράβαση τν ντολν Του; Μήπως σς κατηγορε γι δικίες, γι ψέματα, γι παραμέληση τν καθηκόντων πρς τ Θε κα τν πλησίον; ρευνστε μήπως κακίες κα πάθη γέμισαν τν καρδιά σας, μήπως γλίστρησε ατ σ δρόμους στραβος κα δύσβατους...
Δυστυχς, κενος πο παραμέλησε τν καρδιά του, στερήθηκε λα τ’ γαθ κι πεσε σ πλθος κακν. διωξε τ χαρ κα γέμισε μ πίκρα, θλίψη κα στενοχώρια. διωξε τν ερήνη κα πόκτησε γχος, ταραχ κα τρόμο. διωξε τν γάπη κα δέχτηκε τ μίσος. διωξε, τέλος, λα τ χαρίσματα κα τος καρπος το γίου Πνεύματος, πο δέχτηκε μ τ βάπτισμα, κα οκειώθηκε λες τς κακίες κενες, πο κάνουν τν νθρωπο λεειν κα τρισάθλιο.
δελφοί μου! Πολυέλεος Θες θέλει τν ετυχία λων μας κα σ’ ατ κα στν λλη ζωή. Γί’ ατ δρυσε τν γία Του κκλησία. Γι ν μς καθαρίζει ατ π τν μαρτία, ν μς γιάζει, ν μς συμφιλιώνει μαζί Του, ν μς χαρίζει τς ελογίες το ορανο.
κκλησία χει νοιχτ τν γκαλιά της, γι ν μς ποδεχθε. ς τρέξουμε γρήγορα σοι χουμε βαριά τη συνείδηση. ς τρέξουμε κα κκλησία εναι τοιμη ν σηκώσει τ βαρ φορτίο μας, ν μς χαρίσει τν παρρησία πρς τ Θεό, ν γεμίσει τν καρδιά μας μ ετυχία κα μακαριότητα...

(Διδαχές Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως)

π τ σειρ τν φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» τς ερς Μονς Παρακλήτου ρωπο ττικς.

Σχόλια

Αρχειοθήκη

Εμφάνιση περισσότερων